№10, arvî 2021 € 3,00
O Stafî
Politica Coltua Varietæ
Reçenscioin conlaterale

Progrescismo (replica)

Cao Fasce, no gh’è dubbio che in quarche mòddo, dæto che no son fascisti, i neoliberisti son diventæ interlocutoî, e che se semmo sciaccæ, de maniman, scin à consciderâ “progrescista” ò “riformista” tutto quello che o no l’è fascista. No soprende manco, scicomme tutto o l’è anæto à drita, che o riformismo – che primma o coinciddeiva co-a scinistra ciù liberale – o segge finio assoçiou à Monti ò a Macron. Gh’è anche, e l’è vea, unna perdia do scignificato originäio: riformista, ormai, o l’è “chi riforma” – e donca “no conserva”, “chi no l’è conservatô”. O raxonamento ch’o resta da fâ, e che in quarche mòddo çerchemmo de fâ anche in sce ste pagine, o l’è da donde repiggiâ o fî do discorso da scinistra. A l’è vea che tanti temi son ancon in campo, ma çerti son sciortii e atri son intræ; pe fòrsa a scinistra de sto secolo – se a peu existe, stante che ormai se comensa à indubitâse anche de quello – a dev’ëse despægia da quella do Neuveçento: l’ottica revoluçionäia a no l’è ciù attuale (o nòstro o l’è un secolo minô, pe-e revoluçioin ghe veu zoentù), donca pe fòrsa se tratta de riformismo, de progrescismo.

Andrea Acquarone