№2, mazzo 2020 € 3,00
O Stafî
Politica Coltua Varietæ
Recenscioin conlaterali

“Masterchef”

Ormai l’é da do bello che l’é comensou l’isoamento. Dæto che se doveivimo preparâ à passâ diversci giorni in casa, mi ascì son anæto à fâ a speisa, escì che no aveivo idea de cöse cattâ. No l’aveivo mai fæto con un orizzonte temporale ciù longo de doî giorni. Me sentivo un desadattou tramezo a-i avventoî che saveivan perfettamente cöse çerne, che pontavan a sganzia giusta stravolzendome, tanto che, timidamente, me arrentivo a-e çioule, inçerto se cattâle, sensa savei comme deuviâle. Megio pontâ in sciô çibbo in scatoa, me son dito, dirizzendome co-o fâ de “chi sa” verso i “sottaceti”.

I amixi e i parenti me mandavan de föto de di mangiæ coloratiscimi e elaboræ, gambai viöla in puessa, succhin battui a-o cotello, reduçion de prescinseua. O desaxo o s’é fæto stradda drento de mi, che no conosceivo quelle definiçioin coscì còlte, ma commentavo con “wow” e tanti ponti

esclammativi e seu föto, sensa domandâ spiegaçioin, pe poia de ëse scöxio. Me son dito, no pòsso restâ inderê, mi ascì devo imparâ à fâ da mangiâ de prelibatesse e postâle in sce instagram, magara mostrandome co-o scösâ e o cappello da chef. Ma comme pòsso fâ pe trionfâ inte l’arte coxinäia?

In casa aivo solo un libbro de riçette de Suor Germana, l’unico piato “stellou” che conosceivo o l’ea o raieu d’öo de Marchesi (ò quarcösa do genere). Pöi, l’idea. Da ormai squæxi dex’anni tutti me parlan do portentoso Masterchef che, à despeto da seu famma, no ò mai seguio. I chef do programma da tempo intran inte case de niatri misci, che ancon inandiemmo un euvo a-o tianin e no scöximmo i bacchetti Findus, pe arvîse e sinapsi à l’enogastronomia. Ò deciso: l’ammio, e mi ascì diventiò un bello chef asperto.

In pöco tempo ò conosciuo e “pacche” do Cannavacciuolo, e euggiæ do Cracco, o “mangiari di mio cane” do Bastiancich, che sbraggiando comme a-o sordatto “Palla di Lardo” o cacciava e tròfie carbonizzæ contra a-a miagia insultando un pöveo besagnin abrusseise perché o no saveiva fâ a brunoise de faxoin. Concorrenti terrorizzæ da de preuve ansiògene da-i nommi anglosascioin che mettan terrô, “pressure test”, “mistery box”, suæ e co-a pattanscia in sce unna julienne de pollo affumegou a-o baxaicò, tra e lagrime pe no ëse riescii à conferî “croccantessa” a-o seu piato, fallindo into “bilanciâ i savoî” perché “chì o tappano o creuve tutto”.

Dapeu o peson de l’“impiattamento”. Pâ defæti che, a-a giornâ d’ancheu, no segge ciù ammiscibile – comme ò sempre fæto mi – cacciâ a pasta da-a poela a-a xatta. Pe inveuggiâ o compagno de töa à mangiâ beseugna construî de piramide de Cheope de maccaroin, de tore Eiffel de cappelacci, con de spirali de verdue mainæ e di petali de reuse pösæ apreuvo à di carcoli logaritmichi. A peña pe un inaccettabile impiattamento? L’eliminaçion da-o programma, se capisce, accompagnou da-o sbraggio orrendo: “DI ZEMBRA UN BIATTO QUESHTOOOO!!!”.

Ò appreiso dapeu che un atro aspetto imprescindibile da coxiña moderna o l’é o “regòrdo”. Saiva à dî, inte chesesegge cösa che coxiño dovieiva ësighe un rimando a-o mæ passou, a-a mæ stöia, ma sorviatutto a-a nònna. Sto chì anche se o passou do cheugo debuttante o l’é stæto orribile e seu nònna unna bagascia. Unna de recommandaçioin ciù importanti a l’é defæti “Gi devi essere du dendro a guel biatto!”. No ò ben capio inte cöse se traduxe sto requixio imprescindibile. Devo disegnâ a mæ faccia co-i ingredienti? I euggi, doì poïsci, o naso, unna caròttoa, tipo poppon de neie, a bocca, unna banaña? Ò o deve rapresentâ o mæ stato d’animo? Davanti a-i centi, no sò se de giöia ò de raggia, de un concorrente che o l’asseguava à Cannavacciuolo de ëse drento a-o piato (unna specie de bròddo de baccalà con de arselle e o peivie) ò asmòrto a televixon.

L’atro giorno, à meitæ da quaranteña, ò mangiou do tonno, direttamente da-a scatoeta sensa scoâlo, co-a forçiña, e ò pensou che in fondo o programma quarcösa o me l’aiva mostrou, perché me paiva pròpio de ësighe mi drento a-o piato.

Bartolomeo Iacopone